وقتی به زندگی فکر میکنم به زیبایی هاش بیشتر پی میبرم .. چقدر جالبه که به امر خدای یکتا دو نفر محرم هم میشن و عقد میکنن و میرن زیر یک سقف ... و این دوتا میشن یه نفر.. وجود هم.... سایه هم.... همسر هم

امروز رفتم امامزاده و برای یکایک شما دعا کردم ... دوستانی که وجودشون بیشتر به زندگی شیرینی میدن... و البته زیبایی....

همه اومده بودن.. برعکس روزهای گذشته که امامزاده خلوت میشد امروز شلوغ بود.. همه بودن ... نذری میدادن یا دعا میکردن یا نماز میخوندن.

امروز یه فکری به ذهنم اومد... چرا به جای مدرسه مامان ها رو تربیت نمیکنیم که بدونن چطور با عزیزانشون برخورد کنن و به اونا درس بدن.. مگه نه اینکه مادرا و خونواده بهتر صلاح بچشونو میدونن. آخه این مدارس چی یاد میدن که تو خونه نمیشه یاد گرفت.

مدرک خالی که به درد نمیخوره.... موقعی که سرمو میندازم پایین و کتاب میخونم اونم کتابهایی که نه سر دارن نه ته.... از زیبایی های دنیا فاصله میگیرم... کاش زیبایی های دنیا بیشتر در کتابها گنجانده میشدن...